Wednesday, June 23, 2010

Saya dan Penjual Jagung Rebus


Tadi jam 1 siang, sy beli jagung rebus dari anak kecil yg duduk di tangga kosan.
Ini adalah percakapan saya sama Ipay, anak kecil itu.
Walo bahasa sy dan bahasa dia campur aduk antara bahasa Indonesia dan Sunda, tapi obrolan kami nyambung ko.

Sy : “knp? cape ya?”
Dia : “muhun teh..”
Sy : “sini atuh minum dulu..” *sy paksa dia buat rehat dulu. soalnya dia emang keliatannya cape*
Dia : “ah moal teh, teu haus da”
*sy liatin anak itu, kepalanya basah, bekas manggul jagung yg masih panas. kebayang g sih, itu jam 1 siang yg lg panas2nya!*

Sy : “tiap hr harus jual brp jagung?ngasih ke yg punya brp?”
Dia : “20. kudu masihan 30rb.”
Sy : “ari Ipay ngambil untung sabaraha?”
Dia : “10rb”
Sy : “lamun teu dapet 30rb kumaha?”
Dia : “da kudu 30rb. mun henteu mah kudu digantian acis na nganggo acis ipay kukumpul atau untung na dikurangan we”
sy : “ari jagung na kanggo Ipay?”
Dia : “henteu, dipasihkeun deui”
*Ya Allah, siapa sih yg punya?? HARUS ADA HUKUM DI NEGARA INI YG MELINDUNGI ANAK2 KAYA IPAY, DARI ORG2 KAYA SI YG PUNYA JAGUNG*

Sy : “sekolah g? kls brp?”
Dia : “sakola kelas 2 SD”
Sy : “isin teu jualan?”
Dia : “henteu pan hoyong cicis”
Sy : “trs acis na kanggo saha?”
Dia : “kanggo mamah, jeung disimpen kanggo acuk PERSIB terus kanggo ipay sarebu”
*Mata sy udah g tahan pgn nangis…dia panas2, cape2 jalan kaki cuma pgn baju? trs dikasih jajan cm seribu?? Subhanallah.. anak sekecil ini..*

Sy : “tos makan teu acan?”
Dia : “teu acan”
Sy : “pagi2 makan heula teu?”
Dia : “henteu, pan teu gaduh beas na.”
*Sy langsung nangis. diem2. g mau ketauan anak itu. Ipay dr pagi blm makan. dia pulang sekolah jam 10, langsung maen trs jualan keliling. tanpa makan*

Lama, kami ngobrol. sy sedih bgt, cuma bisa ngasih susu coklat, mie instant sama uang yg kecil jumlahnya. Dia berkali-kali bilang makasih. padahal sy yg harusnya blg makasih, udah ketemu dia, anak yg hebat. dia jualan tanpa rasa malu.

Apa yg sy kasih ke dia, bisa dibeli dan didapetin dgn gampang. tapi dia ngasih sy pelajaran berharga.
BERUSAHA NGEDAPETIN APA YG DIA MAU DGN KERJA KERAS DAN DGN SENANG HATI BANTU KELUARGA.
Mendadak sy merasa sangat kecil di hadapan Ipay yg masih anak2.


No comments:

Post a Comment